                                                                   ეტიკეტის ისტორია
     იღებ სპეციალურად ამისათვის განკუთვნილ ქაღალდს. სწორად აფასებ საკუთარ მხატვრულ შესაძლებლობებს. შემდეგ იღებ ფანქარს და ხატვისთვის განკუთვნილ სხვადასხვა ნივთს და იწყებ მის შექმნას, ან ყიდულობ პროგრამას ინტერნეტში, რომელიც ამას შენს მაგივრად გააკეთებს. მას შემდეგ, რაც კომპიუტერი თავის საქმეს მორჩება, ნამუშევარს ბეჭდავ, მაკრატლით სწორ ზომაზე ჭრი და ბოთლზე აკრავ. ასეთია ინსტრუქცია მათთვის, ვისაც საკუთარი ღვინისთვის ეტიკეტის შექმნა უნდა. თუმცა მასში მთავარი არ არის ნათქვამი – ეტიკეტის შექმნის საქმეში გადამწყვეტიაარა ტექნიკა, არამედ გემოვნება და რა თქმა უნდა, იდეები.
     თითოეულ ჩვენთაგანს კარგად მოეხსენება ის ფაქტი, რომ ადამიანები პირველი შეხვედრისას მთავარ შთაბეჭდილებას ერთმანეთის ჩაცმულობისგან იღებენ. ეს ბუნებრივიცაა, რადგან სანამ ადამიანს გაესაუბრებოდე, ერთადერთი, რაც მასზე ამბავს "ჰყვება", გარეგნობაა. სწორედ ასეა ღვინის შემთხვევაშიც. სანამ ბოთლს გახსნიდე და სასმელის არომატს თუ გემოს შეიცნობდე, მისი გარეგანი დიზაინი ერთადერთია, რომელსაც ღვინოზე რაიმეს თქმა შეუძლია. შესაბამისად, ეტიკეტი ღვინის "სამოსია", რომელიც ძალიან დიდ გავლენას ახდენს მომხმარებლის არჩევანზე, შეიძინოს კონკრეტული ღვინო. რა თქმა უნდა, გარეგნობა ყოველთვის უტყუარ ინფორმაციას არ იძლევა, თუმცა კომერციული თვალსაზრისით მიზანი ყოველთვის ამართლებს საშუალებას. ღვინის კომპანიებმა და დიზაინერებმა ეს შესანიშნავად იციან და ღონეს არ იშურებენ იმისათვის, რომ პროდუქტის ეტიკეტი ესთეტიკური თვალსაზრისით რაც შეიძლება მიმზიდველი გახადონ.
     რა თქმა უნდა, იყო დრო, როდესაც ღვინის ეტიკეტი საერთოდ არ არსებობდა. საინტერესოა, რომ ის საკმაოდ გვიან გაჩნდა, როგორც ვარაუდობენ, მეთვრამეტე საუკუნეში. ზოგიერთი მიიჩნევს, რომ ეტიკეტი პირველად დომ პერინიონმა გამოიგონა, სხვები ამტკიცებენ, რომ ეს ნიკოლ კლიკო-პონსარდენის, კლიკოს ქვრივის დამსახურებაა. ასეა თუ ისე, იმ პერიოდში ეტიკეტს მხოლოდ იმისთვის იყენებდნენ, რომ ინფორმაცია პროდუქტის შესახებ თვალსაჩინო ყოფილიყო. ღვინის ეტიკეტი კი, იმ სახით, როგორითაც ჩვენ მას ვიცნობთ, ნამდვილად მეთვრამეტე საუკუნეში გაჩნდა, რაც ბოთლების ხმარებაში შემოღებასთან იყო დაკავშირებული. მანამდე ღვინოს კასრებით ჰყიდიდნენ, რომლებზეც მწარმოებლის ბეჭედი იყო დასმული, წარწერის ფერი კი სასმელის ხარისხზე მიუთითებდა. ერთი საუკუნით გვიან იარლიყზე გაჩნდა ინფორმაცია სასმელების კლასიფიკაციის შესახებ. კიდევ ერთი საუკუნე გახდა საჭირო იმისათვის, რომ ღვინის ეტიკეტის მიმართ ვინმეს არასტანდარტული დამოკიდებულება გასჩენოდა. ეს ვინმე ფილიპ დე როტშილდი გახლდათ, ნიჭიერი კომერსანტი და უბრალოდ, ხელოვნების მოყვარული, რომელმაც თავისი ღვინისთვის კუბისტ ჟან კარლს ეტიკეტის მოხატვა შეუკვეთა. მიუხედავად იმისა, რომ მხატვრები მაშინვე არ დაინტერესებულან ამ ახალი წამოწყებით, ეს იყო მთავარი მოვლენა, რომელმაც ზუსტად ასახა ღვინის ეტიკეტის არსი შემდგომ პერიოდში. როტშილდმა გადაწყვიტა, რომ იარლიყი არის ნიმუში, რომელზეც კომერცია და ხელოვნება ერთმანეთს ხვდება და წარმატებულ სინთეზს შეუძლია კიდევ უფრო დიდი წარმატების მოტანა მისი შემქმნელისთვის და განსაკუთრებით კი ღვინის მწარმოებლისთვის.
     სწორედ ამაზე მიუთითებს ბოლო ხანებში ჩატარებული კვლევები, რომელთა შედეგადაც გაირკვა, რომ სწორად შერჩეული ეტიკეტი 25%-ით ზრდის ღვინის გაყიდვების რიცხვს. ამასთან, როდესაც საუბარია 20-დან 30 წლამდე მომხმარებელზე, ეს ციფრი შესამჩნევად იზრდება. ეს ძირითადად იარლიყის მიმართ შემოქმედებითი მიდგომის დამსახურებაა და არა იმ ტრადიციული ინფორმაციის, რომელსაც ეტიკეტი იძლევა. აქ უფრო კონტრეტიკეტის შემადგენლობა მაქვს მხედველობაში, რომელშიც შედის ღვინის შემადგენლობა, შენახვის პირობები, კალორიულობა... თურმე საშუალო მომხმარებელი იშვიათად აქცევს ყურადღებას ისეთ პარამეტრებს, როგორიცაა ყურძნის ჯიში, მისი ტერიტორიული წარმოშობა და ჩამოსხმის ადგილი. ის, რაც მარკეტინგული კუთხით მთავარ ყურადღებას იქცევს, ღვინის სახელი, ეტიკეტის ვიზუალური გაფორმება და ღვინის ტიპია.
     როგორც უკვე აღვნიშნე ზემოთ, ფერწერული ნამუშევრებით ღვინის ეტიკეტის გაფორმება უძველესი და დღემდე პოპულარული მეთოდია. როტშილდამდე ეტიკეტის გასაფორმებლად მას იყენებდა გრაფინია დე ტულუზ-ლოტრეკი, რომელიც იარლიყებს შვილის, ანრი დე ტულუზ-ლოტრეკის ნახატებით აფორმებდა. მოგვიანებით, ადრიან მაემ, გალერეის მფლობელმა პარიზში და ამასთან, მხატვრობის დიდმა თაყვანისმცემელმა მეგობარი ფერმწერების ხელოვნების პოპულარიზაციის მიზნით საკუთარი ღვინოების Le Mas Bernardჩამოსხმა დაიწყო. ეს სახელი ღვინის კონტრეტიკეტზე იწერებოდა, მაშინ როდესაც წინა მხარე მთლიანად ნახატს ჰქონდა დათმობილი. ეს საგრძნობლად ეხმარებოდა ნაკლებად ცნობილ მხატვრებს მათი შემოქმედების გავრცელებაში.
     დღეს ღვინის ეტიკეტების გაფორმებაზე არა მხოლოდ ცნობილი მხატვრები, არამედ განთქმული დიზაინერებიც მუშაობენ. მაგალითად, რობერტო კავალლიმ ღვინის ორი ხაზი ჩამოაყალიბა: Cavalli Selectionდა Cavalli Collection.დიზაინერს ეკუთვნის ვენახები Tenuta Degli Deiტოსკანის მახლობლად, ღვინის ჩამოსხმის იდეა კი თავში მის შვილს მოუვიდა. გარდა იმისა, რომ კავალლის ღვინო კარგი იტალიური ყურძნისგან მზადდება, დიზაინერმა სასმელის გაკეთილშობილებაზე სხვანაირადაც იზრუნა და საქმეში თავისი მოდის სახლის ნიჭიერი ადამიანები ჩართო. ყველა ბოთლი, რომელშიც კავალლის ღვინო ჩამოისხა, ელეგანტური და თამამი დიზაინისაა, რაც პროდუქტის სასარგებლოდ დამატებით ქულებს წერს.
     რაც შეეხება ჩვეულებრივ კომპანიებს, ისინი სულ უფრო ინტენსიურად ცდილობენ მომხმარებლის მოზიდვას როგორც ორიგინალური დიზაინით, ასევე არასტანდარტული სახელებითაც. დღეს დახლებზე შეიძლება წააწყდეთ ღვინოებს ისეთი სახელებით, როგორებიცაა: (Oops), Moral Compass(მორალური კომპასი), Horse’s Ass(ცხენის საჯდომი), Fat Bastard (მსუქანი ნაბიჭვარი), B FRANK, (I’M ONLY DRINKING WITH YOU BECAUSE I’m about to fire you and you don’t know it yet) (იყავი გულახდილი, იქვე წარწერით: შენთან მხოლოდ იმიტომ სვამ, რომ შენს გაგდებას ვაპირებ და შენ ეს ჯერ არ იცი), Mad Housewife (გიჟი დიასახლისი)...
       და ეს ყველაფერი არ არის. ღვინის ბოთლზე შეიძლება შეხვდეთ ეტიკეტს თვითმფრინავის ბილეთის დიზაინით, ასევე მოხატულ ჭურჭელზე ტანსაცმლის იარლიყივით ჩამოკიდებულს, ფერადოვნებაზე ხომ უკვე ლაპარაკიც ზედმეტია. უნდა ითქვას, რომ ასეთ მყვირალა ეტიკეტებს თავიანთი უპირატესობა ნამდვილად გააჩნიათ. ისინი ადვილად შესამჩნევია, ამასთან, უმეტეს შემთხვევაში, ადვილად დასამახსოვრებელიც, ასე რომ, მეორე ჯერზე მისი დახლებს შორის პოვნა ადვილი საქმეა. ახალგაზრდა მომხმარებელი 20-დან 30 წლამდე ღვინოს იმის მიხედვით ირჩევს, თუ რამდენად მხიარული და ორიგინალურია გაფორმება, არ უღრმავდება რა თავად სასმელის მონაცემებს. სხვა რომ არაფერი, ზოგიერთი ღვინის ბოთლი თუ ეტიკეტი იმდენად ლამაზია, რომ ყიდულობენ არა როგორც სასმელს, არამედ ხელოვნების ნიმუშს პირადი კოლექციისთვის. თუმცა ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ დიდი მნიშვნელობა აქვს, თუ სად იყიდება ღვინო და რა კატეგორიის მომხმარებელზეა ის გათვლილი. ასე მაგალითად, ავსტრალიაში და შეერთებულ შტატებში მყიდველი ნაკლებად აფასებს კონსერვატიზმს და სულ უფრო მეტად ყიდულობს ხალისიან, თვალშისაცემ და შემოქმედებითი დიზაინის მქონე ღვინოს. მეღვინეობის უძველეს ქვეყნებში კი ის, რაც კარგი ტონის და გემოვნების ფარგლებს არ სცდება, შესაძლოა იყოს შაგალის ან პიკასოს შედევრით გაფორმებული ეტიკეტი. ვულგარული სახელები და უადგილო ფორმები კი დახვეწილი ფრანგისთვის შესაძლოა იმის მინიშნებადაც იქცეს, რომ ღვინო იაფფასიანია და თავის გამოჩენას მყვირალა დიზაინით ცდილობს.
     საბოლოოდ, ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, თუ რამდენად ჰარმონიულად ერწყმის ღვინის კომპანია, მისი პროდუქტი და ბოთლის დიზაინი ერთმანეთს. ხშირად, ორიგინალურობის მაძიებელი დიზაინერები ივიწყებენ იმას, რომ ბოთლის თუ მისი ეტიკეტის გაფორმება ღვინის ბრენდსა და კომპანიის პოლიტიკასთან კარგად შეთავსებადი უნდა იყოს და მათგან განცალკევებით არ არსებობდეს. ელიტური, ძველი ღვინოების ეტიკეტის გაფორმება ფერადი სპილოებით და გამომწვევად ჩაცმული ქალების პორტრეტებით მართლაც შემაცბუნებელი იქნებოდა. ასევე არ არის მიღებული თამამი დიზაინი მშრალი ღვინოებისთვის. ამ შემთხვევაში ეტიკეტი, როგორც წესი, მკაცრ, ფრანგულ სტილში მზადდება, დახვეწილი წარწერებით და მინიმალური გაფორმებით. გასათვალისწინებელია, რომ კვლევების შედეგად ასევე დასტურდება შემდეგი: მომხმარებელთა 25%-ზე მეტი არჩევანის გაკეთების დროს უშუალოდ დიზაინითა და ეტიკეტით ხელმძღვანელობს. რა თქმა უნდა, ეს ნიშნავს იმასაც, რომ ამ პარამეტრებმა შესაძლოა ძალიან ცუდი როლიც ითამაშონ და შესანიშნავი ღვინო უგემოვნო დიზაინის გამო აღმოჩნდეს დაწუნებული. ეს სრულიადაც არ მიუთითებს იმაზე, რომ უსახური და ზედმეტად უბრალო ეტიკეტი ოპტიმალური გამოსავალია. მარკეტინგული კვლევები იმასაც ადასტურებს, რომ კრეატივი ოცდამეერთე საუკუნეში გადამწყვეტ როლს თამაშობს, უბრალოდ, სანამ ეტიკეტის დამზადებას გადაწყვეტდეთ და ხელში "ფანქარს და მაკრატელს" მოიმარჯვებდეთ, გახსოვდეთ, ბოთლის დიზაინი თქვენი ღვინის საუკეთესო, უფასო რეკლამაა და მხოლოდ თქვენზეა დამოკიდებული, როგორ იმუშავებს ის - თქვენი პროდუქტის თუ მისი კონკურენტების სასარგებლოდ.






ქართული(საბჭოთა) ღვინის ეტიკეტი

ქართული(საბჭოთა) ღვინის ეტიკეტი

ეტიკეტის2

ტიკეტი მაშინ გაჩნდა, როცა ღვინის ტრანსპორტირება და ბოთლებში შენახვა დაიწყეს. მანამდე ღვინოს კასრებში ინახავდნენ, სუფრასთან კი გრაფინებითა და დეკანტერებით მიჰქონდათ, სადაც შიგთავსის სახელწოდებაც იყო მითითებული. დეკანტერებისთვის ეტიკეტს ძვირფასი მასალისგან აკეთებდნენ – ვერცხლისგან, ტყავისგან და ემალისგან. ადრე ბოთლებზე გრავიურებსაც აკრავდნენ და ბეჭედსაც არტყამდნენ, პირველი ნამდვილი ეტიკეტი კი, როგორც ამბობენ, პირველი შამპანურის, დომ პერინიონის (Dom Perignon) ბოთლზე მიუკრავთ. ერთი სიტყვით, ქაღალდის იარლიყები მე-18 საუკუნეში შემოვიდა ხმარებაში. ჯერ მარტივი, ხელნაწერი იარლიყები, შემდეგ, ლითოგრაფიის გამოგონებასთან ერთად, შედარებით რთულებიც, თუმცა ბოლო დროის წინსვლები (მსოფლიო ბაზარი იგულისხმება, რა თქმა უნდა) მაინც ყველანაირ ზღვარს სცილდება. დღევანდელი ეტიკეტის ფორმა მე-19 საუკუნეში ჩამოყალიბდა, თუმცა, ისიც ცნობილია, რომ წარმოების ადგილი ჭურჭელზე პირველად XVII-XVIII საუკუნეების მიჯნაზე მიაწერეს. ასეთი „უცნაურობა” კარგა ხანს რჩებოდა გამონაკლისად, 1820 წელს კი შამპანურის მწარმოებლებმა ის ნორმები შეიმუშავეს, რომლებიც დღესაც ამკობენ ბოთლებს. ძველ დროში ეტიკეტიანი სასმელი გაცილებით ძვირი ღირდა და არც ის უნდა დაგვავიწყდეს, რომ შამპანური ყოველთვის ერთი ნაბიჯით უსწრებდა ღვინის ეტიკეტს, სიახლითაც და მრავალფეროვნებითაც. ამის გამოც იყო, რომ ასწლეულის მანძილზე (1920-იან წლებამდე) შამპანურის გაყიდვებმა წარმოუდგენლად იმატა. ეტიკეტი მუდამ იცვლიდა ფორმას: კვადრატული, ოვალური, მრგვალი, ტრაპეცია, ვაზის ფოთლის, ყურძნის მტევნის, გვირგვინის ფორმის... შავი ტონები ფერადით იცვლებოდა, თეთრი კი ოქროსფერით, დეკორი თითქმის ყოველწლიურად სხვაფერდებოდა, ვინიეტები, ორნამენტები, გირლანდები. ცხოველთა სიმბოლიკა – ვენეციური ლომები, არწივები, ჯიხვები. ანგელოზები, გრაციოზული სილფიდები, ვენერა და ბაკქი ქალები და, რაც მთავარია, პეიზაჟები თუ ცნობილი პერსონაჟები. ეტიკეტის ისტორია, ერთი მხრივ, ამა თუ იმ მხატვრის ინდივიდუალურ ნიჭზე იყო დამოკიდებული, მეორე მხრივ კი, გარკვეული საერთო კოდის შემუშავებაზე გახლდათ მიმართული. ღვინის ეტიკეტის ისტორიაში ხშირია შემთხვევები, როცა საქმეში ცნობილი მხატვრები ერევიან ხოლმე. მაგალითისთვის Château Mouton Rothschild-იც გამოდგება (საქმე ისაა, რომ როტშილდის შატოს ღვინისთვის მირო, პიკასო, კანდინსკი, შაგალი, ბალთუსი, ბრაკი, ბეკონი, უორჰოლი და მრავალი სხვა გენიალური ფერმწერი ხატავდა). მხატვრული მრავალფეროვნება დღესაც იგრძნობა, თუმცა „კლასიკაზე” თვალდაჩვეული ადამიანი მალე აღმოაჩენს ხოლმე სიყალბეს ეტიკეტის კითხვისას, ანდა პირიქით, დარწმუნდება, რომ ხელში ნამდვილი ღვინო ჩაუვარდა და არა სუროგატი. წლების განმავლობაში ღვინის სამყაროში მთავარ კანონად მაინც სისადავე იქცა. კარგ ღვინოს უბრალო, დახვეწილი იარლიყი უნდა ჰქონოდა, და ასეთი მოკრძალებული გარეგნობა თითქმის ხარისხის გარანტიად აღიქმებოდა. ბორდოს მკაცრი ეტიკეტები გრავიურით, ან საოჯახო გერბით შემკული ბურგუნდიული ეტალონად მიიჩნეოდა, რომელსაც ყველა ღვინის მწარმოებელი ითვალისწინებდა. მე-20 საუკუნის მეორე ნახევრიდან ღვინის ეტიკეტის კულტურა მკვეთრად შეიცვალა. იგი უფრო თანამედროვე გახდა, გაცილებით თავისუფალი და მათ შორის, შედევრებსაც შეხვდებით. განსაკუთრებით საინტერესო თემაა დღევანდელი, 21-ე საუკუნის ეტიკეტები, რაზეც სხვა დროს ვისაუბრებთ. კომენტარები არ არის დატოვეთ პირველი კომენტარი. კომენტარის დასატოვებლად შედით სისტემაში შესვლა საიტის ტოპები ბოლო 7 დღის მასალები * 1 „გვირგვინი” და „ხალხი” * 2 შოპინგის სამამულო თავისებურებანი * 3 ახალბედა ექსპერტის ბიბლიოთეკა - არაბული რევოლუციები * 4 რაც უნდა ითქვას * 5 ანქვაბზე თავდასხმა: გახსნილი შეთქმულება * 6 ყოფილი და ახლანდელი პრეზიდენტები შეჯახების გზაზე განხილვა * marinekapanadze — ნეტავ,ჩვენთან ფარულს კი არა,უკვე გამომჟღავნებულ ჯაშუშებს მოევლებოდეს,რომ ენა მაინც დაიმოკლონ... რუსი ჯაშუშები გაერთიანებულ სამეფოში * marinekapanadze — "ღმერთო, ღმერთო, ეს ხმა ტკბილი გამაგონე ჩემს მამულში!” ნეტავ,როდის დადგება... პოლონელი ოფიცრების დახვრეტას სამხედრო დანაშაულის... * Carlos Sevierra — მელაძე კრეტინია, ვისაც ემოები სატანისტები გონიათ იდიოტები არიან, კატას რო... NO COMMENT - ანუ ნოდარ მელაძემ რა ჰქმნა! * Maia Gvardjaladze — ეს ჩემთვის, რელიგიურად, ბევრად უფრო მეტი სასწაულია, ვიდრე ნებისმიერი... ბრაზილიელი მსახიობი იუდას როლის შესრულებას... * ზურაბ ოდილავაძე — ეჰ, ისევ იგივე გულგრილობა ყველისა და ჰომოფობიის ფესტივალი სოფლის მეურნეობის... * ზურაბ ოდილავაძე — ძალიან კარგადაა დაწერილი! არავითარი მისტიკა, უბრალოდ სიზმარი! ტაბულა Google+ - ზე o ჩვენ შესახებ o ავტორები o სარედაქციო ჯგუფი o ჩვენი მისია o კონტაქტი o წლის ადამიანი კონტაქტი მისამართი: ყიფშიძის 2ა ტელ: (+995) 322 420 300 ელ-ფოსტა: info@tabula.ge © ჟურნალი ტაბულა. ყველა უფლება დაცულია. TOP.GE

წყარო: http://www.tabula.ge/article-17433.html
ტაბულა © 2012

საქართველოს კანონი ვაზისა და ღვინის შესახებ

გამოქვეყნებულია: 17 ნოემბერი, 2008 - 11:44

(გამოქვეყნებულია საქართველოს პარლამენტის უწყებანი 1998 წელი - N23-24)
საქართველო განეკუთვნება ხარისხოვანი და მაღალხარისხოვანი მევენახეობა-მეღვინეობის ზონას.
ვაზისა და ღვინის შესახებ საქართველოს კანონის ამოცანაა ყოველმხრივ შეუწყოს ხელი მევენახეობა-მეღვინეობის, როგორც ქვეყნის ეკონომიკის პრიორიტეტული დარგის (30.09.98. N1604 Nსაკანონმდებლო მაცნე N2) განვითარებას, კონკურენტუნარიანი ყურძნის ღვინისა და სხვა ყურძნისეული წარმოშობის ალკოჰოლიანი სასმელების წარმოებასა და რეალიზაციას, ფალსიფიცირებული და უხარისხო პროდუქციისაგან სამომხმარებლო ბაზრის დაცვას.

თავი I

ზოგადი დებულებანი

მუხლი 1.
      ვაზის ნერგის, ყურძნის, ღვინისა და სხვა ყურძნისეული წარმოშობის ალკოჰოლიანი სასმელების წარმოებისა და რეალიზაციის სამართლებრივი საფუძველია საქართველოს კონსტიტუცია, ეს კანონი და სხვა ნორმატიული აქტები.

მუხლი 2
ეს კანონი ვრცელდება იმ ფიზიკურ და იურიდიულ პირებზე, რომელთა სამეურნეო საქმიანობა მოიცავს მევენახეობა-მეღვინეობის დარგში სასაქონლო პროდუქციის, მათ შორის ყურძნისეული წარმოშობის პროდუქტების წარმოებას, რეალიზაციას, ექსპორტსა და იმპორტს. (04.07.2002 N1635)

თავი II
ტერმინების განმარტება

   მუხლი 3
ამ კანონში გამოყენებულ ტერმინებს აქვთ შემდეგი მნიშვნელობა:
ა) ვენახი – ვაზის ნარგაობა;
ბ) სამრეწველო ვენახი – მევენახეობის ამა თუ იმ ზონაში სამრეწველო გამოყენებისათვის ამ კანონით დადგენილი ვაზის ჯიშის ნარგაობა, რომლის ყურძენიც ძირითადად სარეალიზაციოდ ან სამრეწველო დანიშნულებით გამოიყენება;
გ) სპეციალური დანიშნულების ვენახი – სამეცნიერო-კვლევითი, სასწავლო, საკოლექციო, სასელექციო და ჯიშთა გამოცდის მიზნით გაშენებული ვაზის ნარგაობა;
დ) მოყვარულთა ვენახი – საკარმიდამო ან საბაღე ნაკვეთზე გაშენებული ვაზის ნარგაობა, სადაც დასაშვებია ჯიშური მრავალფეროვნება. მოყვარულთა ვენახში მოწეული ყურძენი გამოიყენება უშუალო მოხმარებისათვის და მასზე არ ვრცელდება სამრეწველო ვენახებისადმი საქართველოს კანონმდებლობით დადგენილი მოთხოვნები;
ე) ვაზის ჯიშების სტანდარტული სორტიმენტი (სტანდარტული სორტიმენტი) – საქართველოს ტერიტორიაზე აპრობირებული და სტანდარტიზებული ვაზის ჯიშების ჩამონათვალი;
ვ) ვაზის აბორიგენული ჯიში – ადგილობრივი წარმოშობის ვაზის ჯიში;
ზ) ვაზის ინტროდუცირებული ჯიში – საქართველოში შემოტანილი და აპრობირებული ვაზის ჯიში;
თ) კლონი – ვაზის ერთი ჯიშის ნარგაობიდან განსხვავებული თვისობრივი ნიშნის (მოსავლიანობა) ან ნიშნების (მაღალი მოსავლიანობა, მაღალი შაქრიანობა, მავნე ორგანიზმისადმი გამძლეობა და სხვ.) მატარებელი მოდგმა;
ი) ვიტის ვინიფერა – ვაზისებრთა ოჯახში შემავალი სახეობა, რომელიც მოიცავს ევროპული და აზიური ვაზის კულტურულ ჯიშებს;
კ) ნერგი – ვეგეტაციური გამრავლების გზით მიღებული ერთ - ან ორწლიანი, დაფესვიანებული, დასარგავად განკუთვნილი მცენარე;
ლ) სტანდარტული ნერგი – ვაზის სარგავი მასალა, ნამყენი ან საკუთარფესვიანი, რომელიც აკმაყოფილებს სტანდარტით დადგენილ მოთხოვნებს;
მ) სერტიფიცირებული ნერგი – უმაღლესი ხარისხის ფიტოსანიტარულად ჯანსაღი საკუთარფესვიანი ან ნამყენი ნერგი, რომელიც აკმაყოფილებს სტანდარტით დადგენილ მოთხოვნებს;
ნ) საძირეთა სადედე – ფილოქსერაგამძლე სახეობათა ჰიბრიდული ვაზის ჯიშის ნარგაობა, რომელიც განკუთვნილია ვაზის გასამრავლებელი საძირე მასალის საწარმოებლად;
ო) სანამყენეთა სადედე – ვაზის ნარგაობა, რომელიც განკუთვნილია ვაზის გასამრავლებელი სანამყენე მასალის საწარმოებლად;
პ) ვაზის რქა – ერთწლიანი რქის ნაწილი, რომელიც გამოიყენება დასაფესვიანებლად ან საკვირტე (სანამყენე) მასალის დასამზადებლად;
ჟ) საძირე – მყნობისათვის გამოსაყენებელი ფილოქსერაგამძლე ვაზის ერთწლიანი ლერწის კვირტდაბრმავებული ნაწილი;
რ) აპრობაცია – ვენახის, სადედეს, სანერგეს გამოკვლევა ბიოლოგიურად ჯანსაღი, ჯიშობრივად ერთგვაროვანი (სუფთა) ნარგაობის მისაღებად და გასამრავლებლად;
ს) საკუთარფესვიანი ნერგი – ერთწლიანი რქის ნაწილის ან კვირტის დაფესვიანების შედეგად მიღებული ნერგი;
ტ) ნამყენი ნერგი – საძირეზე სანამყენე კვირტის მყნობის შედეგად მიღებული ნერგი, რომელიც ვენახის გასაშენებლად გამოიყენება;
უ) მევენახეობის ზონა – ქვეყნის ვრცელი გეოგრაფიული ტერიტორია, სადაც ხელსაყრელი აგროეკოლოგიური პირობებია ვაზის კულტურის გასაშენებლად;
ფ) მევენახეობის ქვეზონა – მევენახეობის ზონის ნაწილი, რომელიც ამავე ზონის სხვა ქვეზონებისაგან განსხვავდება აგროეკოლოგიური პირობებით;
ქ) მევენახეობის სპეციფიკური ზონა (სპეციფიკური ზონა) – ქვეყნის მევენახეობის ზონა, ქვეზონა ან მათი ნაწილი, სადაც მოწეული ყურძნისა და მისი გადამუშავების შედეგად მიღებული პროდუქტების განსაკუთრებული ხარისხი, რეპუტაცია ან/და სხვა მახასიათებლები მთლიანად ან ძირითადად განპირობებულია ამ ადგილის ბუნებრივი ფაქტორებით და ვაზის ჯიშის მხოლოდ ამ აგროეკოლოგიურ პირობებში გამომჟღავნებული განსაკუთრებული ღირსებებით;
ღ) ყურძენი – ვაზის ნაყოფი, მწიფე ან ოდნავ შემჭკნარი;
ყ) დურდო – დაჭყლეტილი ყურძნის მასა კლერტიანად ან უკლერტოდ;
შ) ჭაჭა – გამოწნეხილი დურდო;
ჩ) ყურძნის ტკბილი – თხევადი პროდუქტი, რომელიც მიიღება ყურძნის მთლიანი მტევნების ან არამადუღარი დურდოს გამოწნეხვით;
ც) მისტელი – დასპირტული ყურძნის ტკბილი, რომლის ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 16%-ზე ნაკლები;
ძ) კონცეტრირებული ყურძნის ტკბილი – არაკარამელიზებული შესქელებული ყურძნის ტკბილი, რომელშიც ექსტრაქტის შემცველობა გაზრდილია ნაწილობრივი დეჰიდრატაციის გზით. მასში შაქრის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 50%-ზე ნაკლები და ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა აღემატებოდეს ერთ პროცენტს;
წ) ყურძნის წვენი – თხევადი პროდუქტი, რომელიც მიღებულია           მეღვინეობაში დადგენილი მეთოდების გამოყენებით და           განკუთვნილია ადამიანის უშუალო მოხმარებისათვის, რომელშიც ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა აღემატებოდეს ერთ პროცენტს;
ჭ) მაჭარი – ახალგაზრდა ღვინო, რომელშიც ალკოჰოლური დუღილი ბოლომდე არ არის დამთავრებული;
ხ) ღვინო – პროდუქტი, რომელიც მიღებულია მხოლოდ ყურძნის ტკბილის ან დურდოს სრული ან ნაწილობრივი ალკოჰოლური დუღილის შედეგად;
ჯ) სუფრის ღვინო – ღვინო, რომელზედაც არ ვრცელდება ამ მუხლის „ა.ა", „ა.გ" და „ა.დ" ქვეპუნქტებში დასახელებული ღვინოებისადმი ამ კანონით დადგენილი მოთხოვნები და რომლის ფაქტობრივი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 9%-ზე ნაკლები;
ჰ) მევენახეობის მხარე – ქვეყნის მევენახეობის ზონა, ქვეზონა ან მათი გაერთიანებული ადგილი, სადაც იწარმოება მხარის ღვინო;
ა.ა) მხარის ღვინო - ღვინო, რომელიც წარმოებულია ქვეყნის მევენახეობის რომელიმე მხარეში, რაც გულისხმობს ყურძნის დამზადებასა და გადამუშავებას ამ მხარეში და რომლის სპეციფიკური ხარისხი, რეპუტაცია ან/და სხვა მახასიათებლები დაკავშირებულია მხარის ბუნებრივ კლიმატურ და ნიადაგობრივ პირობებთან, მიკუთვნებული აქვს ამ მხარის გეოგრაფიული ან ისტორიული სახელი, რომელიც არ შეიძლება იმეორებდეს ადგილწარმოშობის დასახელებისა და ადგილწარმოშობის დასახელების კონტროლირებადი ღვინოების დასახელებას ან იძლეოდეს მათთან აღრევის საშუალებას;
ა.ბ) ადგილწარმოშობის დასახელების ღვინოები - სპეციფიკურ ზონაში წარმოებული ადგილწარმოშობის დასახელების უმაღლესი ხარისხის და სპეციფიკურ ზონაში წარმოებული ადგილწარმოშობის დასახელების კონტროლირებადი უმაღლესი ხარისხის ღვინოები;
ა.გ) სპეციფიკურ ზონაში წარმოებული ადგილწარმოშობის დასახელების უმაღლესი ხარისხის ღვინო – ღვინო, რომელიც წარმოებულია მევენახეობის სპეციფიკურ ზონაში (ყურძნის დამზადება-გადამუშავება და ღვინის წარმოება). მისთვის დამახასიათებელია სტაბილური მაღალხარისხიანობა, სპეციფიკური თავისებურებები. მზადდება ტრადიციული, ან სპეციალური ტექნოლოგიით და მიკუთვნებული აქვს ამ სპეციფიკური ზონის თანამედროვე ან ისტორიულ-გეოგრაფიული სახელი;
ა.დ) სპეციფიკურ ზონაში წარმოებული ადგილწარმოშობის დასახელების კონტროლირებადი უმაღლესი ხარისხის   ღვინო – ღვინო, რომელიც აკმაყოფილებს სპეციფიკურ ზონაში წარმოებული ადგილწარმოშობის დასახელების უმაღლესი ხარისხის ღვინისადმი დაწესებულ მოთხოვნებს და მისი ხარისხი გარანტირებულია ვაზისა და ღვინის დეპარტამენტის – სამტრესტის მიერ პროდუქციის წარმოებაზე განსაკუთრებული კონტროლით;
ა.ე) მშრალი ღვინო – დასრულებული ალკოჰოლური დუღილის შედეგად მიღებული ღვინო, რომელშიც რედუცირებული შაქრების შემცველობა არ აღემატება 4,0 გ/დმ3-ს;
ა.ვ) ნახევრადმშრალი ღვინო – ღვინო, რომელიც მიღებულია დურდოს ან ყურძნის ტკბილის არასრული დადუღების გზით (ნატურალური ნახევრადმშრალი ღვინო) ან ყურძნის ტკბილის ანდა კონცენტრირებული ყურძნის ტკბილის დამატებით (სუფრის ნახევრადმშრალი ღვინო), რომელშიც რედუცირებული შაქრების შემცველობა მერყეობს 4 გ/დმ3-დან 25 გ/დმ3-მდე;
ა.ზ) ნახევრადტკბილი ღვინო – ღვინო, რომელიც მიღებულია დურდოს ან ყურძნის ტკბილის არასრული დადუღების გზით (ნატურალური ნახევრად ტკბილი ღვინო) ან ყურძნის ტკბილის ანდა კონცენტრირებული ყურძნის ტკბილის დამატებით (სუფრის ნახევრადტკბილი ღვინო), რომელშიც რედუცირებული შაქრების შემცველობა მერყეობს 30 გ/დმ3-დან 50 გ/დმ3-მდე;
ა.თ) ტკბილი ღვინო – ღვინო, რომელიც აკმაყოფილებს ნახევრადმშრალი და ნახევრადტკბილი ღვინოებისადმი დაწესებულ მოთხოვნებს და რომელშიც რედუცირებული შაქრების შემცველობა მერყეობს 51 გ/დმ3-დან 80 გ/დმ3-მდე;
ა.ი) ცქრიალა ღვინო – ნახშირბადის დიოქსიდით გაჯერებული ღვინო, რომელიც მიიღება დახურულ ჭურჭელში ყურძნის ტკბილის პირველადი ან ღვინის მეორადი დუღილის შედეგად და რომელშიც ჭარბი წნევა 200 C ტემპერატურაზე არ უნდა იყოს 3 ბარზე ნაკლები;
ა.კ) შუშხუნა ღვინო – ნახშირბადის დიოქსიდით ხელოვნურად       გაჯერებული ღვინო, რომელშიც ჭარბი წნევა 200C ტემპერატურაზე არ უნდა იყოს 2,5 ბარზე ნაკლები;
ა.ლ) შემაგრებული ღვინო – ღვინო, რომელიც მიიღება მადუღარ დურდოზე ან მადუღარ ყურძნის ტკბილზე ეთილის რექტიფიცირებული სპირტის დამატებით და რომლის ფაქტობრივი სპირტშემცველობა 15%-დან 22%-მდეა;
ა.მ) არომატიზებული ღვინო – ღვინო, რომელიც მიიღება მშრალი ან შემაგრებული ღვინის, მცენარეთა სპირტიანი ექსტრაქტის, ეთილის რექტიფიცირებული სპირტისა და შაქრის შერევით;
ა.ნ) საბრენდე ღვინო – ახალგაზრდა, დაუმუშავებელი ღვინო,            რომელიც განკუთვნილია საბრენდე სპირტის მისაღებად;
ა.ო) საბრენდე სპირტი – ღვინის ბრენდის წარმოების შუალედური პროდუქტი, რომელიც მიიღება საბრენდე ღვინის ორჯერადი ან ერთჯერადი გამოხდით;
ა.პ) ღვინის ბრენდი – დავარგებული საბრენდე სპირტების კუპაჟითა და შემდგომი დამუშავებით მიღებული სპეციფიკური თვისებების მქონე პროდუქტი;
ა.ჟ) დავარგება – საბრენდე სპირტების, ღვინის ბრენდისა და ღვინის ხარისხის გაუმჯობესების ხანგრძლივი ტექნოლოგიური პროცესი;
ა.რ) ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა – სუფთა სპირტის მოცულობითი რაოდენობა პროდუქტის 100 მოცულობით ერთეულში 200C ტემპერატურაზე;
ა.ს) პოტენციური მოცულობითი სპირტშემცველობა – სუფთა სპირტის მოცულობითი რაოდენობა პროდუქტის 100 მოცულობით ერთეულში 200C ტემპერატურაზე, თუ პროდუქტში არსებული შაქარი მთლიანად დადუღდება;
ა.ტ) საერთო მოცულობითი სპირტშემცველობა – ფაქტობრივი და       პოტენციური მოცულობითი სპიტშემცველობების ჯამი;

ა.უ) ბუნებრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა – სპირტის საერთო მოცულობითი რაოდენობა გამდიდრებამდე (ყურძნის ტკბილის, კონცენტრირებული ყურძნის ტკბილის, საქაროზას ან ეთილის სპირტის დამატებამდე);

ა.ფ) შაქრიანობა – რედუცირებული შაქრების მასის კონცენტრაცია გრ/დმ3;
ა.ქ) ტიტრული მჟავიანობა – ყურძნის ტკბილსა და ღვინოში არსებული მჟავებისა და მათი მჟავა მარილების შემცველობა, რომელიც იტიტრება ტუტე ხსნარებით და გადაიანგარიშება ღვინის მჟავაზე;
ა.ღ) აქროლადი მჟავიანობა – ღვინოში აქროლადი მჟავების შემცველობა ძმარმჟავაზე გადაანგარიშებით;
ა.ყ) გაერთგვაროვნება (ეგალიზაცია) – ვაზის ჯიშის, ხარისხისა და წარმოშობის ადგილის მიხედვით ერთნაირი ღვინოების ურთიერთშერევა, ერთგვაროვანი შემადგენლობის ღვინის პარტიების მიღების მიზნით;
ა.შ) კუპაჟი – ღვინოების ან საბრენდე სპირტებისა და მეღვინეობაში გამოსაყენებლად ამ კანონით ნებადართული სხვადასხვა კომპონენტების ნაზავი;
ა.ჩ) ტირაჟი – ბოთლის მეთოდით ცქრიალა ღვინის წარმოებისას სატირაჟე ნაზავის ჩამოსხმის, დახუფვისა და საცობის დამაგრების ტექნოლოგიური ოპერაცია;
ა.ც) ღვინის სპირტი – ეთილის სპირტი, რომელიც მიღებულია ყურძნისეული წარმოშობის პროდუქტებისაგან (ღვინო, ლექი, ჭაჭა);
ა.ძ) სპირტიანი სასმელი – პროდუქტი, რომელიც დამზადებულია ყურძნისეული წარმოშობის ნედლეულისაგან მიღებული ეთილის სპირტისა და ამ კანონის თანახმად მეღვინეობაში გამოსაყენებლად ნებადართული ნივთიერებების დამატებით;
ა.წ) კოლერი – პროდუქტი, რომელიც მიღებულია მაღალ ტემპერატურაზე საქაროზას გაცხელებით;
ა.ჭ) არომატიზება – მეღვინეობაში გამოსაყენებლად ნებადართული მცენარეული ნედლეულისაგან მიღებული ერთი ან მეტი არომატიზატორის გამოყენება ღვინისა და სპირტიანი სასმელების დამზადებისას;
ა.ხ) აქროლადი ნივთიერებები – სპირტიანი სასმელების შემადგენლობაში შემავალი აქროლადი ნივთიერებები, გარდა ეთილისა და მეთილის სპირტებისა;
ა.ჯ) ყუძნისეული წარმოშობის პროდუქტები – ყურძნის გადამუშავების შედეგად მიღებული პირველადი და მეორადი პროდუქტები;
ა.ჰ) შეტყობინება – საქართველოს სოფლის მეურნეობისა და სურსათის სამინისტროს მიერ დადგენილი წესით მეწარმისაგან წარდგენილი შეტყობინება მევენახეობა-მეღვინეობის დარგში სასაქონლო პროდუქციის წარმოებასთან და შენახვასთან დაკავშირებული ტექნოლოგიური პროცესების განხორციელების შესახებ;    (04.07.2002 N1635)

თავი II1. საქართველოს მევენახეობა-მეღვინეობის დარგში
საქმიანობის მარეგულირებელი ორგანო
მუხლი 31
1. მევენახეობა-მეღვინეობის დარგში საქმიანობას არეგულირებს საჯარო სამართლის იურიდიული პირი – ვაზისა და ღვინის დეპარტამენტი – სამტრესტი (შემდგომში - სამტრესტი);
2. სამტრესტის სახელმწიფო კონტროლს ახორციელებს საქართველოს სოფლის მეურნეობისა და სურსათის სამინისტრო;
სამტრესტის სტრუქტურა, ფუნქციები და უფლებამოსილება განისაზღვრება მისი დებულებით, რომელსაც ამტკიცებს საქართველოს სოფლის მეურნეობისა და სურსათის სამინისტრო.

დაკავშირებული: მსოფლიოს ღვინის კონკურსები WinExpo 2011 – კიდევ ერთი ნაბიჯი ღვინის კულტურისკენ მსოფლიოს ღვინის კონკურსები ეტიკეტი მაშინ გაჩნდა, როცა ღვინის ტრანსპორტირება და ბოთლებში შენახვა დაიწყეს. მანამდე ღვინოს კასრებში ინახავდნენ, სუფრასთან კი გრაფინებითა და დეკანტერებით მიჰქონდათ, სადაც შიგთავსის სახელწოდებაც იყო მითითებული. დეკანტერებისთვის ეტიკეტს ძვირფასი მასალისგან აკეთებდნენ – ვერცხლისგან, ტყავისგან და ემალისგან. ადრე ბოთლებზე გრავიურებსაც აკრავდნენ და ბეჭედსაც არტყამდნენ, პირველი ნამდვილი ეტიკეტი კი, როგორც ამბობენ, პირველი შამპანურის, დომ პერინიონის (Dom Perignon) ბოთლზე მიუკრავთ. ერთი სიტყვით, ქაღალდის იარლიყები მე-18 საუკუნეში შემოვიდა ხმარებაში. ჯერ მარტივი, ხელნაწერი იარლიყები, შემდეგ, ლითოგრაფიის გამოგონებასთან ერთად, შედარებით რთულებიც, თუმცა ბოლო დროის წინსვლები (მსოფლიო ბაზარი იგულისხმება, რა თქმა უნდა) მაინც ყველანაირ ზღვარს სცილდება. დღევანდელი ეტიკეტის ფორმა მე-19 საუკუნეში ჩამოყალიბდა, თუმცა, ისიც ცნობილია, რომ წარმოების ადგილი ჭურჭელზე პირველად XVII-XVIII საუკუნეების მიჯნაზე მიაწერეს. ასეთი „უცნაურობა” კარგა ხანს რჩებოდა გამონაკლისად, 1820 წელს კი შამპანურის მწარმოებლებმა ის ნორმები შეიმუშავეს, რომლებიც დღესაც ამკობენ ბოთლებს. ძველ დროში ეტიკეტიანი სასმელი გაცილებით ძვირი ღირდა და არც ის უნდა დაგვავიწყდეს, რომ შამპანური ყოველთვის ერთი ნაბიჯით უსწრებდა ღვინის ეტიკეტს, სიახლითაც და მრავალფეროვნებითაც. ამის გამოც იყო, რომ ასწლეულის მანძილზე (1920-იან წლებამდე) შამპანურის გაყიდვებმა წარმოუდგენლად იმატა. ეტიკეტი მუდამ იცვლიდა ფორმას: კვადრატული, ოვალური, მრგვალი, ტრაპეცია, ვაზის ფოთლის, ყურძნის მტევნის, გვირგვინის ფორმის... შავი ტონები ფერადით იცვლებოდა, თეთრი კი ოქროსფერით, დეკორი თითქმის ყოველწლიურად სხვაფერდებოდა, ვინიეტები, ორნამენტები, გირლანდები. ცხოველთა სიმბოლიკა – ვენეციური ლომები, არწივები, ჯიხვები. ანგელოზები, გრაციოზული სილფიდები, ვენერა და ბაკქი ქალები და, რაც მთავარია, პეიზაჟები თუ ცნობილი პერსონაჟები. ეტიკეტის ისტორია, ერთი მხრივ, ამა თუ იმ მხატვრის ინდივიდუალურ ნიჭზე იყო დამოკიდებული, მეორე მხრივ კი, გარკვეული საერთო კოდის შემუშავებაზე გახლდათ მიმართული. ღვინის ეტიკეტის ისტორიაში ხშირია შემთხვევები, როცა საქმეში ცნობილი მხატვრები ერევიან ხოლმე. მაგალითისთვის Château Mouton Rothschild-იც გამოდგება (საქმე ისაა, რომ როტშილდის შატოს ღვინისთვის მირო, პიკასო, კანდინსკი, შაგალი, ბალთუსი, ბრაკი, ბეკონი, უორჰოლი და მრავალი სხვა გენიალური ფერმწერი ხატავდა). მხატვრული მრავალფეროვნება დღესაც იგრძნობა, თუმცა „კლასიკაზე” თვალდაჩვეული ადამიანი მალე აღმოაჩენს ხოლმე სიყალბეს ეტიკეტის კითხვისას, ანდა პირიქით, დარწმუნდება, რომ ხელში ნამდვილი ღვინო ჩაუვარდა და არა სუროგატი. წლების განმავლობაში ღვინის სამყაროში მთავარ კანონად მაინც სისადავე იქცა. კარგ ღვინოს უბრალო, დახვეწილი იარლიყი უნდა ჰქონოდა, და ასეთი მოკრძალებული გარეგნობა თითქმის ხარისხის გარანტიად აღიქმებოდა. ბორდოს მკაცრი ეტიკეტები გრავიურით, ან საოჯახო გერბით შემკული ბურგუნდიული ეტალონად მიიჩნეოდა, რომელსაც ყველა ღვინის მწარმოებელი ითვალისწინებდა. მე-20 საუკუნის მეორე ნახევრიდან ღვინის ეტიკეტის კულტურა მკვეთრად შეიცვალა. იგი უფრო თანამედროვე გახდა, გაცილებით თავისუფალი და მათ შორის, შედევრებსაც შეხვდებით. განსაკუთრებით საინტერესო თემაა დღევანდელი, 21-ე საუკუნის ეტიკეტები, რაზეც სხვა დროს ვისაუბრებთ. კომენტარები არ არის დატოვეთ პირველი კომენტარი. კომენტარის დასატოვებლად შედით სისტემაში შესვლა საიტის ტოპები ბოლო 7 დღის მასალები * 1 „გვირგვინი” და „ხალხი” * 2 შოპინგის სამამულო თავისებურებანი * 3 ახალბედა ექსპერტის ბიბლიოთეკა - არაბული რევოლუციები * 4 რაც უნდა ითქვას * 5 ანქვაბზე თავდასხმა: გახსნილი შეთქმულება * 6 ყოფილი და ახლანდელი პრეზიდენტები შეჯახების გზაზე განხილვა * marinekapanadze — ნეტავ,ჩვენთან ფარულს კი არა,უკვე გამომჟღავნებულ ჯაშუშებს მოევლებოდეს,რომ ენა მაინც დაიმოკლონ... რუსი ჯაშუშები გაერთიანებულ სამეფოში * marinekapanadze — "ღმერთო, ღმერთო, ეს ხმა ტკბილი გამაგონე ჩემს მამულში!” ნეტავ,როდის დადგება... პოლონელი ოფიცრების დახვრეტას სამხედრო დანაშაულის... * Carlos Sevierra — მელაძე კრეტინია, ვისაც ემოები სატანისტები გონიათ იდიოტები არიან, კატას რო... NO COMMENT - ანუ ნოდარ მელაძემ რა ჰქმნა! * Maia Gvardjaladze — ეს ჩემთვის, რელიგიურად, ბევრად უფრო მეტი სასწაულია, ვიდრე ნებისმიერი... ბრაზილიელი მსახიობი იუდას როლის შესრულებას... * ზურაბ ოდილავაძე — ეჰ, ისევ იგივე გულგრილობა ყველისა და ჰომოფობიის ფესტივალი სოფლის მეურნეობის... * ზურაბ ოდილავაძე — ძალიან კარგადაა დაწერილი! არავითარი მისტიკა, უბრალოდ სიზმარი! ტაბულა Google+ - ზე

წყარო: http://www.tabula.ge/article-17433.html
ტაბულა © 2012

19-11-2011, 06:02 | 78-ე ნომრიდან დაკავშირებული: მსოფლიოს ღვინის კონკურსები WinExpo 2011 – კიდევ ერთი ნაბიჯი ღვინის კულტურისკენ მსოფლიოს ღვინის კონკურსები ეტიკეტი მაშინ გაჩნდა, როცა ღვინის ტრანსპორტირება და ბოთლებში შენახვა დაიწყეს. მანამდე ღვინოს კასრებში ინახავდნენ, სუფრასთან კი გრაფინებითა და დეკანტერებით მიჰქონდათ, სადაც შიგთავსის სახელწოდებაც იყო მითითებული. დეკანტერებისთვის ეტიკეტს ძვირფასი მასალისგან აკეთებდნენ – ვერცხლისგან, ტყავისგან და ემალისგან. ადრე ბოთლებზე გრავიურებსაც აკრავდნენ და ბეჭედსაც არტყამდნენ, პირველი ნამდვილი ეტიკეტი კი, როგორც ამბობენ, პირველი შამპანურის, დომ პერინიონის (Dom Perignon) ბოთლზე მიუკრავთ. ერთი სიტყვით, ქაღალდის იარლიყები მე-18 საუკუნეში შემოვიდა ხმარებაში. ჯერ მარტივი, ხელნაწერი იარლიყები, შემდეგ, ლითოგრაფიის გამოგონებასთან ერთად, შედარებით რთულებიც, თუმცა ბოლო დროის წინსვლები (მსოფლიო ბაზარი იგულისხმება, რა თქმა უნდა) მაინც ყველანაირ ზღვარს სცილდება. დღევანდელი ეტიკეტის ფორმა მე-19 საუკუნეში ჩამოყალიბდა, თუმცა, ისიც ცნობილია, რომ წარმოების ადგილი ჭურჭელზე პირველად XVII-XVIII საუკუნეების მიჯნაზე მიაწერეს. ასეთი „უცნაურობა” კარგა ხანს რჩებოდა გამონაკლისად, 1820 წელს კი შამპანურის მწარმოებლებმა ის ნორმები შეიმუშავეს, რომლებიც დღესაც ამკობენ ბოთლებს. ძველ დროში ეტიკეტიანი სასმელი გაცილებით ძვირი ღირდა და არც ის უნდა დაგვავიწყდეს, რომ შამპანური ყოველთვის ერთი ნაბიჯით უსწრებდა ღვინის ეტიკეტს, სიახლითაც და მრავალფეროვნებითაც. ამის გამოც იყო, რომ ასწლეულის მანძილზე (1920-იან წლებამდე) შამპანურის გაყიდვებმა წარმოუდგენლად იმატა. ეტიკეტი მუდამ იცვლიდა ფორმას: კვადრატული, ოვალური, მრგვალი, ტრაპეცია, ვაზის ფოთლის, ყურძნის მტევნის, გვირგვინის ფორმის... შავი ტონები ფერადით იცვლებოდა, თეთრი კი ოქროსფერით, დეკორი თითქმის ყოველწლიურად სხვაფერდებოდა, ვინიეტები, ორნამენტები, გირლანდები. ცხოველთა სიმბოლიკა – ვენეციური ლომები, არწივები, ჯიხვები. ანგელოზები, გრაციოზული სილფიდები, ვენერა და ბაკქი ქალები და, რაც მთავარია, პეიზაჟები თუ ცნობილი პერსონაჟები. ეტიკეტის ისტორია, ერთი მხრივ, ამა თუ იმ მხატვრის ინდივიდუალურ ნიჭზე იყო დამოკიდებული, მეორე მხრივ კი, გარკვეული საერთო კოდის შემუშავებაზე გახლდათ მიმართული. ღვინის ეტიკეტის ისტორიაში ხშირია შემთხვევები, როცა საქმეში ცნობილი მხატვრები ერევიან ხოლმე. მაგალითისთვის Château Mouton Rothschild-იც გამოდგება (საქმე ისაა, რომ როტშილდის შატოს ღვინისთვის მირო, პიკასო, კანდინსკი, შაგალი, ბალთუსი, ბრაკი, ბეკონი, უორჰოლი და მრავალი სხვა გენიალური ფერმწერი ხატავდა). მხატვრული მრავალფეროვნება დღესაც იგრძნობა, თუმცა „კლასიკაზე” თვალდაჩვეული ადამიანი მალე აღმოაჩენს ხოლმე სიყალბეს ეტიკეტის კითხვისას, ანდა პირიქით, დარწმუნდება, რომ ხელში ნამდვილი ღვინო ჩაუვარდა და არა სუროგატი. წლების განმავლობაში ღვინის სამყაროში მთავარ კანონად მაინც სისადავე იქცა. კარგ ღვინოს უბრალო, დახვეწილი იარლიყი უნდა ჰქონოდა, და ასეთი მოკრძალებული გარეგნობა თითქმის ხარისხის გარანტიად აღიქმებოდა. ბორდოს მკაცრი ეტიკეტები გრავიურით, ან საოჯახო გერბით შემკული ბურგუნდიული ეტალონად მიიჩნეოდა, რომელსაც ყველა ღვინის მწარმოებელი ითვალისწინებდა. მე-20 საუკუნის მეორე ნახევრიდან ღვინის ეტიკეტის კულტურა მკვეთრად შეიცვალა. იგი უფრო თანამედროვე გახდა, გაცილებით თავისუფალი და მათ შორის, შედევრებსაც შეხვდებით. განსაკუთრებით საინტერესო თემაა დღევანდელი, 21-ე საუკუნის ეტიკეტები, რაზეც სხვა დროს ვისაუბრებთ.

წყარო: http://www.tabula.ge/article-17433.html
ტაბულა © 2012